Kategoria: S

-I- od skowera ‘pies; gderacz’ Ø, NPRS, s.437.

-II- od im. złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz stanąć + suf. –czuk, NPRS, s.474.

-II- od n. m. Skowrony, (elbl., gm. Godkowo) lub od skowron, skowronek ‘ptak śpiewający’+ suf. –ski, NPRS, s.436.

-II- młoda dziewczyna z rodziny Stańczuka, córka Stańczuka (patrz Stańczuk) + suf. –owna.

-II- od n. m. Skulsk, dawniej też Skolsko (koniń., gm. Skulsk) + suf. –i, NPRS, s. 441.

-II- od stary; w pochodnych też od starać się + suf. –osik, NPRS, s.477.

-I- od przym. śląski, NPRS, s.577.

-II- od im. Stefan, pochodzenia greckiego Stéphanos, od stéphanos ‘wieniec, korona’ . Łac. forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII w. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII w.; na Kresach Wschodnich forma Stepan + suf. –ak, NPRS, s.480.

-II- od n. m. Smogorzów, Smogorzewo (kilka wsi) + suf. –ski, NPRS, s.452.

-II- od im. Stefan, pochodzenia greckiego Stéphanos, od stéphanos ‘wieniec, korona’ . Łac. forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII w. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII w.; na Kresach Wschodnich forma Stepan + suf. –ik, NPRS, s.480.