Autor: admin

-II- od im. Stefan, pochodzenia greckiego Stéphanos, od stéphanos ‘wieniec, korona’ . Łac. forma Stephanus adaptowana była do języka polskiego w dwóch postaciach, starszej Szczepan i nowszej Stefan. Imię znane w Polsce już w XII w. Postać Szczepan poświadczona na początku XIII w.; na Kresach Wschodnich forma Stepan + suf. –ak, NPRS, s.480.

-II- od stary; w pochodnych też od starać się + suf. –osik, NPRS, s.477.

-II- młoda dziewczyna z rodziny Stańczuka, córka Stańczuka (patrz Stańczuk) + suf. –owna.

-II- od im. złożonych typu Stanisław, Stanimir oraz stanąć + suf. –czuk, NPRS, s.474.

-II- od n. m. Staniszewice, Staniszewo (kilka wsi) + suf. –ski, NPRS, s.476.

-II- od stelmach, także stalmach, starmach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’ + suf. -szczyk, NPRS, s.482.

-II- od stelmach, także stalmach, starmach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’ + suf. -szczuk, NPRS, s.482.

-I- od stelmach, także stalmach, starmach ‘rzemieślnik wyrabiający drewniane części wozu’, NPRS, s.482.

-II- od n. m. Sokołów, Sokołowice (częste) + suf. –ski, NPRS, s.460.

-II- od n. m. Sokołów, Sokołowice (częste) + suf. –ski, NPRS, s.460.